سد حسنیا رب الحسین
روزی امام حسن وامام حسین علیهما السلام خدمت جد بزرگوارشان رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم
شرفیاب شدند و جبرئیل نیز در حضور آن حضرت بود، در آن هنگام جبرئیل یک سیب ویک به و
یک انار به دست آن دو بزرگوار داد و آنها با والدین و جد خود پیوسته از آن میوه ها میل
میکردند ولی چیزی از آن کم نمی شد ،
اما حسین علیه السلام میفرماید : وقتی مادرم فاطمه زهرا سلام الله علیها به شهادت رسید انار
مفقود شد و بعد از شهادت پدرم به نیز مفقود شد و سیب نزد برادرم امام حسن باقی ماند
،بعد از شهادت برادرم سیب نزد من بود تا آن موقعی که در کربلا آب را به روی من بستند ،
هر وقت عطش بر من غلبه میکرد آن سیب را میبوییدم و آتش تشنگی فرو مینشست
امام سجاد علیه السلام میفرماید : پدرم پبش از شهادت این مطلب را فرمود و وقتی به شهادت
رسید بوی آن سیب از قتلگاهش میوزید و بوی آن همچنان پس از امام حسین باقیست
و هر کس از شیعیان ما بخواهد
آن بـــوی خـــوش را استشمـام کـنـــــد
باید موقع سحر با اخلاص قبر امام حسین را زیارت کند
«نقل به مضمون از بحار الانوار،ج 45،ص 91،حدیث 31»